Hiç canınızın tatlı çektiği oldu mu? “O nasıl soru olmaz mı?” dediğinizi duyar gibiyim. Tabii ki bu nasıl soru diyorum ben de canı tatlı çekmeyen mi var? Ya da kalorisi yüksek besinleri daha çok sevmeyen mi var, değil mi? Yani söylemek istediğim neden sürekli tatlı ister canımız? “Beynimizi tek enerji kaynağı glikozdur” mu diyorsunuz? Belki bir ihtimal ama zaten diğer besinlerden de glikoz sağlanıyor. Yani yağlardan, aminoasitlerden veya başka yiyeceklerin enerjisini kullanarak glikozu tekrar üretebiliriz.
Hiç düşündünüz mü tatlı istememizin başka bir nedeni olabilir mi diye? Peki bunu bizim antik çağdaki atalarımla bir ilişkisi olabilir mi? Yani onlar tatlıyı az bulabiliyorlardı bu yüzden tatlı yiyecekler çok değerliydi. Tatlının kaynağıda olgun meyvelerdi. Neden olmasın değil mi? Veya neden böyle olsun?
Şimdi biraz farklı bir konuyla “Genetik Hafıza” ile ilgili konuşacağız.
Genetik Hafıza Nedir?
Aslında genetik hafızanın yazının başında anlattığım tatlı olayı ile ilgisi olabilir. Çünkü yapılan bazı araştırmalar bazı davranışların ki bu davranışlar bir şeyi sevme, nefret etme, korkma gibi durumlarla kendisini gösteriyor. Mesela şempazeler ve insanların ortak özelliklerinden birisi sürüngenlerden diğer yırtıcı hayvanlara göre daha çok korkması yer alır. Yani bizim kuzenlerimizde görülen bir durum bizde de var. Peki hiç rüyanızda bir yerden düştünüz mü? “Düşme” rüyasının evrimsel süreçte kalıtsal olarak aktarılmış olabilir mi? Yani evrimsel atalarımız uyurken ağaçlardan düşmek istemedikleri için olabilir mi?
Bazı deneyler bize gösteriyor ki travmatik olaylar DNA’yı etkileyebiliyor ve yumurta ve sperm hücresiyle diğer nesillere geçebiliyor ve bu beynin işleyişini ve davranışlarını değiştirebiliyor.
Nature sinirbilim çalışmaları bize gösteriyor ki farelerin daha çnce almadığı bir koku önce hoş karşılanıp sonra bir süre sonra nefret ettiriyor. Bu ilk alışma süreci ise kobay farelerin torunlarında daha kısa sürüyor.
Aslında bu olaylar bize içgüdünün de kaynağı olabilir gibi. Çünkü bir kuşun ne zaman hangi yoldan nereye gideceği veya nasıl yuva yapacağı bize genetik hafızayı doğruluyor.
Genetik hafıza aslında bize bir bebeğin nasıl öğrendiğini de gösteriyor olabilir. Yani bir bebek dünyaya geldiğinde matematik bilmez ama matematiği öğrenecek kapasitesi vardır. Yani öğrenebilmek de bir içgüdü veya bir genetik hafıza olarak nitelenebilir. Aslında embriyoloji hücrelerin bir genetiksel hafıza ile bir insanı oluşturmasını ve yine genetik hafıza ile bir bebeği yetişken yapabilir.
Hayatımızda gördüğünüz neredeyse her şey bir genetik hafızanın sonucu olabilir. Bir şeyi öğrenmek değil farklı şekillerde kullanılabilecek Creative düşünce oluşturmakta bir genetik hafızadır. Çünkü yen bir icat yapmak elimizdeki nesneleri ve bilgileri birbiri ile ilişkilendirmektir ve bu atalarımızın dünyayı ele geçirmesinin sebebidir. Atalarımız ateşi buldu ve onu farklı şekillerde kullandı. Bu ise bir buluştu. Böylece genetiksel hafıza ile buluşlar birbirini izledi. İşte Hokus Pokus size Homo Sapiens’in dünyası ortaya çıktı.
Bu şekilde genetik hafıza ile aktarılan bilgilerin işlevi ve boyutu arttıkça yeni türler oluşacak ve bu türler var olan gezegeni yöneteceklerdir. Bu bize ne kadar bilgi, ne kadar cefa o kadar sefa demek oluyor. İleride torunlarınızın veya onların torunlarının daha ileri seviyeye taşıyabilir. Öyleyse durmayın hemen oturduğunuz yerden kalkın ve araştırın, öğrenin, çabalayın…
Kaynakça:
https://blogs.scientificamerican.com/guest-blog/genetic-memory-how-we-know-things-we-never-learned/